Ik weet nog zo goed hoe het was!
In de herfst van 2011 schreeuwde mijn dochter in mijn gezicht dat ze een jongen is. Het was een climax van een periode waarin mijn kind zich echt niet fijn voelde. Het was ook de start van de transitie van mijn kind.
In het begin liep ik over van vragen waar ik geen antwoord op had. Dagenlang zat ik op internet te zoeken naar informatie, maar op lang niet alle vragen kon ik antwoord krijgen. Sommige dingen weet je nu eenmaal niet tevoren.
Later kwam het verdriet om het verlies van mijn dochter en de schaamte die daarbij kwam kijken. Mijn kind leefde immers nog dus mocht ik wel dat verdriet voelen?
Als ik toen toch eens wist wat ik nu weet!
Tsja, als ik toen toch eens wist wat ik nu weet. Dan kon ik vooral mijzelf geruststellen.
Nu gebruik ik alle kennis en ervaringen om andere ouders van transgender kinderen te helpen. Jou misschien wel. Wil je weten wat ik voor je kan doen? Boek met de knop hieronder een gratis sessie en je weet het gelijk.
