De laparoscopisch verwijdering van baarmoeder en eierstokken bij mijn transgender zoon

De laparoscopisch verwijdering van baarmoeder en eierstokken bij mijn transgender zoon

Het is inmiddels alweer 6 jaar geleden dat mijn transgender zoon menstrueerde. In januari 2015 mocht bij beginnen met de puberteitsremmers dus in die periode zal zijn laatste menstruatie geweest zijn. Doordat hij vroeg menstrueerde en laat aan de remmers ging, heeft hij bijna 3 jaar gemenstrueerd. En hoewel ik wist dat hij die tijd vreselijk vond, bleek niet zo lang geleden pas hoe vreselijk. Om zeker te weten dat hij nooit meer zou menstrueren heeft hij zijn eierstokken en baarmoeder laten verwijderen. Of zoals wij hier thuis zeggen: het kippenhok is eruit! Hieronder vertel ik jullie over de ingreep en het herstel.

Nog voor ik over de ingreep zelf begin, nog even iets anders. Toen hij in ons regionale ziekenhuis naar de gynaecoloog ging voor deze ingreep, hield ik er rekening mee dat hij naar het Genderteam in het Vumc in Amsterdam verwezen zou worden. Want ja, hij heeft toch dat label ‘transgender’ op zijn hoofd staan. Gelukkig liep het anders en is hij ‘gewoon’ in het regionale ziekenhuis geopereerd en daar ben ik intens blij mee. Niet alleen omdat het lekker dichtbij is, maar ook omdat het een stapje is in het normaliseren van de zorg aan transgender mensen.

Door naar de operatiedag. Vroeg en nuchter kwamen we aan in het ziekenhuis waar na bloedprikken en een algemeen onderzoek het wachten begon. Altijd een buikpijn momentje.

De ingreep zelf duurt ongeveer 1,5 uur en wordt laparoscopisch uitgevoerd. Dat betekent dat hij vier kleine sneetjes heeft in zijn buik. Eén in de navel, één eronder en de andere twee aan de zijkanten. Door die snedes zijn de instrumenten ingebracht die alles los geprepareerd hebben. Daarna zijn eierstokken en baarmoeder via de vagina verwijderd. Daarvoor moesten zijn benen in de beugels, maar dat is gedaan nadat hij sliep. Wat heel fijn was, want hij was bang dat hij dat zelf bij bewustzijn moest doen. Het leverde na afloop van de operatie wel wat bloedverlies op, maar dat was niet veel en binnen 2 dagen helemaal weg.

Eigenlijk mocht hij de dag van de ingreep al naar huis, maar hij besloot in verband met pijn in zijn blaas toch een nachtje te blijven. Die blaas heeft hij veel last van gehad en uiteindelijk toch antibiotica gekregen voor een blaasontsteking. Daarnaast heeft hij veel last gehad van de lucht die in zijn lichaam is ingebracht voor de operatie. Naast veel boeren en scheten laten, kreeg hij ook pijn bij het ademhalen. Hij is hiervoor nog nagekeken, maar er bleek niets geks aan de hand. Met wat extra pijnstilling is dit opgelost.

Uiteindelijk heeft hij in een week tijd de pijnstilling helemaal afgebouwd. Op zich voelt hij zich goed, maar hij merkt het nog wel als hij zijn lichaam iets teveel belast. Al met al is de ingreep hem meegevallen en is hij blij dat hij deze heeft laten doen.