Spijt en transgenderzorg

Spijt en transgenderzorg

Hoe spijt in transgenderzorg eruit kan zien

Spijt is een woord dat nooit ver weg is als het gaat om transgenderzorg. Iedereen is altijd bang voor spijt terwijl nog nooit is aangetoond dat spijt een probleem is in de zorg voor transpersonen. De onderzoeken die er zijn tonen juist aan dat spijt weinig voorkomt. En als het al voorkomt dan is het meestal geen spijt van de transitie, maar juist wel van een ingreep die anders uitpakt, of voor meer problemen zorgt, dan verwacht.

En nu heeft spijt ook op onze deur geklopt. Voor ik hierover vertel een kleine disclaimer: ik heb Sietse gevraagd dit te mogen opschrijven en publiceren en hij vindt dat helemaal oké. Alles dat ik publiek deel, deel ik met zijn toestemming.

Goed, terug naar de spijt. Nou ja, dan moet ik eigenlijk eerst terug naar ongeveer een jaar geleden. Sietse kwam bij mij praten. Over zijn mogelijkheden om met eigen eicellen kinderen te krijgen. Zelf zwanger zijn wil hij absoluut niet dus hebben we uitgebreid gesproken over wat ervoor nodig is om zijn eicellen te laten rijpen en hoe ze daarna geoogst worden. Het betekent stoppen met testosteron en starten met veel vrouwelijke hormonen met als gevolg de terugkeer van de menstruatie. Na het gesprek was hij resoluut: dat is dus geen optie. Meteen daarna gevolgd door de mededeling dat hij zijn baarmoeder en eierstokken, door ons het Kippenhok genoemd, wilde laten verwijderen.

Sietse regelde via zijn endocrinoloog een consult bij de gynaecoloog in het lokale ziekenhuis en werd daar verrassend snel op donderdag 15 juli 2021 geopereerd. Een dag die ik nooit zal vergeten. Mijn gezonde kind zat doodop van de zenuwen te wachten op een ingreep die medisch niet eens nodig was. Toch wilde hij die ingreep, omdat hij de menstruatie als intens traumatisch had ervaren. Ik realiseerde mij toen pas hoe traumatisch het voor hem geweest moet zijn geweest als je na 6 jaar niet menstrueren toch hiervoor kiest. Ik liep met hem mee tot de deur van de OK en daar heb ik hem na een dikke knuffel losgelaten.

Wat volgde na de operatie was totale hormonale anarchie in Sietse zijn lichaam met alle emotionele gevolgen. Van intens huilen tot intense woede-uitbarstingen. En het sloopt hem. Keer op keer bloed afname en de dosis aanpassen. Een paar weken geleden was hij weer intens verdrietig en toen de tranen waren opgedroogd vroeg ik hem of hij spijt had van de operatie. Zijn antwoord kwam direct: ja.

Spijt is een woord dat in deze maatschappij een enorme negatieve lading heeft. Het betekent dat je een fout hebt gemaakt en fouten maken is ofwel dom of je hebt niet genoeg je best gedaan. Spijt knaagt aan je ziel. Sietse zou er momenteel alles voor geven om de operatie ongedaan te maken, maar dat kan niet. Laten we er niet omheen draaien: dat doet pijn.

We praten er zo af en toe over en het levert goede gesprekken op. Hij ziet in dat de spijt in zijn geval niet blijvend hoeft te zijn. Dat als zijn hormonen weer onder controle komen en hij daarmee in balans dat zijn spijt kan verdwijnen. Het is voor mij een heel leerzame tijd. Met alle medische kennis die ik in huis heb en alle energie die ik altijd steek in alles uitzoeken en voorbereiden heb ik de spijt die Sietse nu heeft niet kunnen voorkomen. Mijn eigen moeder zei al dat ik de lat voor mijzelf te hoog leg en dat klopt. Maar het maakt ook weer zo enorm duidelijk dat spijt iets dat altijd kan ontstaan. Omdat hoe zorgvuldig iedereen ook is, het leven gaat niet altijd zoals we verwachten. En daar heb ik het tweede woord benoemd ‘zorgvuldigheid’.
In transgenderzorg wordt altijd gezegd dat men zorgvuldig wil zijn om spijt te voorkomen. Mijn les: spijt is nooit 100% te voorkomen. Spijt doet zeer en knaagt, maar is nu eenmaal een normaal onderdeel van het leven. En, spijt kan echt wel verdwijnen. Niet alle spijt blijft.

Met Sietse en zijn hormonen gaat het echt wel goedkomen, daar twijfel ik niet over. Nu nog zorgen dat we met zijn allen spijt als een normaal onderdeel van het leven gaan beschouwen. Dat we iemand met spijt niet gaan verwijten een verkeerde keus te hebben gemaakt of onvoldoende zich te hebben voorbereid, maar dat we juist naast iemand met spijt gaan staan, een arm om die persoon heen slaan en zeggen: “Ik ben er voor je.”.