Kirsten Visser (zij/haar) | Trans-Parents

Over Kirsten Visser

Kirsten Visser samen met haar transgender zoon Sietse.

Mijn verhaal

Op 1 juli 2014 moest ik aanvaarden wat ik al een lange tijd wegduwde. Die dag trad een wet in werking waarmee onder andere werd bepaald dat transgender kinderen als ze 16 zijn zelfstandig hun naam en geslacht mogen laten aanpassen. Het was het moment dat ik besefte dat ik mijn dochter los moest laten. Bleef ik die stap tegenhouden dan zou ze het zelf doen als ze 16 werd met mogelijk een spuuglelijke naam tot gevolg. Die dag begon ik afscheid te nemen van mijn dochter. 

Op 2 november 2014 werd mijn dochter 13 en we hadden afgesproken dat ze vanaf dat moment als jongen met een jongensnaam door het leven zou gaan. Het werd een bijzondere tijd met een kind dat zo gelukkig was, het plannen van een extra feestelijke verjaardag, de zoektocht naar een jongensnaam en daarnaast mijn intense verdriet dat niemand begreep. Hoewel ik zielsveel hield van de zoon die ik erbij kreeg, ik ging mijn dochter kwijtraken. Terwijl ik tegelijkertijd ook besefte dat ik eigenlijk alleen in mijn hoofd een dochter heb gehad. In feite had ik een zoon in het lichaam van een meisje. Ik had het moeilijk met mijn verdriet, want hoe leg je uit dat je rouwt om het verlies van een kind dat nog leeft en gezond is? 

In de tijd naar de verjaardag toe, maar ook in de jaren erna heb ik nog veel verdriet gevoeld. Maar ik heb ook geleerd om met het verdriet om te gaan. Om een vorm te vinden waarin de dochter die ik had niet verdwijnt. Dat gaf zoveel opluchting! De lessen die ik in de loop der tijd met vallen en opstaan heb geleerd gaven mij de ruimte om te rouwen en om te gaan met het verlies van mijn dochter zoals bij mij past. Geen onzin over een plekje geven, maar concrete handvatten om ermee om te leren gaan. Nu gaat het heel goed met mij. Ik ben supertrots op mijn zoon, we hebben een hechte band  en ik koester mijn dochter. 

Niet alleen mijn kind is in transitie gegaan, ik ook. In de afgelopen jaren heb ik heel veel geleerd over genderdiversiteit. Ik heb geleerd dat de wereld veel meer divers is dan man/vrouw, dat genderidentiteit iets is dat wij allemaal hebben en hoe ingewikkeld het leven is voor veel transpersonen.

Mijzelf in het kort

Deze hele periode heeft mij voor een belangrijk deel gevormd tot wie ik nu ben. Een vrouw die een mening heeft en die ook geeft. Over koetjes en kalfjes kletsen kan ik niet, maar diepgaande gesprekken vind ik waanzinnig! Standaard vind ik saai en ik ben heel graag alleen. Analyseren vind ik mooi en improviseren doe ik graag! Zo veel als ik van mijn kinderen en dieren houd, zoveel haat ik boodschappen doen. Volgens mijn vrienden sta ik altijd “aan” voor iedereen die hulp nodig heeft, maar in mijn vrije tijd ben ik vooral een enorme boekenvreter.