NPO radio 1 Spraakmakers: Homofoob gedrag op en rond het voetbalveld moet direct worden afgestraft

Het NPO1 radioprogramma Spraakmakers had vanmorgen de stelling: Homofoob gedrag op en rond het voetbalveld moet direct worden afgestraft.

Ik struikel sowieso altijd al over de term homofoob. Bij een fobie denk ik aan mijn keukentrapje dat ik al echt gruwelijk hoog vind. Of waar anderen een fobie voor spinnen hebben en ik een vaste huisspin heb die naast mijn bed slaapt. Waar de term homofoob wordt gebruikt, gaat het in mijn beleving altijd om discriminatie.

Zelf heb ik een klassiek voorbeeld van transfobie ervaren. Het was 2014 en mijn zoon zag eruit als jongen, maar we spraken hem nog als meisje aan. Voor de volledigheid: zijn naamsverandering was wel al gepland. Maar goed, het was kort voor de zomervakantie en we hadden samen het aanmeldformulier ingevuld. Hierop had ik geschreven dat mijn kind zich als jongen identificeert en dus bij de jongens wilde voetballen.

Omdat ik na een paar weken nog niets had gehoord, heb ik de secretaris gebeld. Het werd een bijzonder gesprek. Hij vroeg mij hoe ik ging voorkomen dat mijn kind gepest ging worden. Even was ik perplex; zei hij dit echt? Al snel begreep ik dat hij geen idee wat hij kon verwachten bij een transgender kind dus vertelde ik over hoe hij eruit ziet en leeft. Uiteindelijk wilde de secretaris het wel proberen. Na de vakantie zouden we meer horen.

De vakantie ging voorbij, overal begon men weer te trainen, maar ik had nog niets gehoord. Dus ik belde maar weer eens met de secretaris. Nu wist hij mij te vertellen dat de aanmelding van mijn kind die avond in een bestuursvergadering besproken zou worden. Ik voelde gelijk aan dat dit niet goed ging en dat gevoel werd een dag later bevestigd met een afwijzing per e-mail. Het bestuur was bang dat mijn kind juist doordat hij transgender is gepest zou worden en dat kon de club niet begeleiden.

Nooit zal ik het gezicht van mijn kind vergeten toen ik hem moest vertellen dat hij niet bij de club van zijn keus mocht voetballen. Nog pijnlijker was toen ik hem de reden vertelde. Hij keek mij aan en zei: “Maar mam, ik heb hier toch ook niet om gevraagd?”.

Dit gedrag kun je als transfoob bestempelen, maar is ook gewoon discriminatie en dat mag niet. Zo concludeerde na een jaar het College voor de Rechten van de Mens in uitspraak op de zaak die ik had aangespannen.

Net zoals een grap niet oké is als iemand die niet grappig vindt, is iemand uitmaken voor ‘homo’ of ‘manwijf’ ook niet oké. Iedereen vindt het normaal dat je een kind corrigeert als die iets doet of zegt dat niet oké is, maar kennelijk doen we dat bij dit discriminerende gedrag nog niet.

Vanmorgen mocht ik in Spraakmakers kort vertellen over dit voorval en de impact. In de hoop -ik ben een enorme idealist- dat in ieder geval 1 persoon die luisterde en dacht: “Homofobie is onzin.” nu begrijpt dat het geen onzin is.

Heb je het gemist dan kun je het terugluisteren! Klik op deze link.